De Zwitserse Witte Herder behoort tot de Rasgroep "Herdershonden"
Geschiedenis van de Zwitserse Witte Herder
In Amerika en Canada kon de Zwitserse Witte Herder zich als zelfstandig ras ontwikkelen uit zijn Duitse Herder voorouders waaruit hij werd verstoten. In het begin van de 70er jaren werden de eerste witte herders in Zwitserland geïmporteerd. De Amerikaanse reu Lobo, geboren op 5 maart 1966, kan als de stamvader van het ras in Zwitserland worden gezien. Uit de fok met deze in Zwitserland geregistreerde reu en andere geïmporteerde honden uit de Verenigde Staten en Canada werd de Witte Herder verder over geheel Europa verspreid, waar ze tegenwoordig, reeds generaties zuiver worden gefokt, in grote getale worden vertegenwoordigd. Het daarom dat ze sinds juni 1991 in Zwitserland als nieuw ras in het voorlopige register(SHSB) werden geregistreerd en uiteindelijk vanaf 1 januari 2003 door de FCI worden erkend en geregistreerd.
De Zwitserse Witte Herder Geschiedenis en het ras.
Ondanks het feit dat de Witte Herder in Europa nog niet zo bekend is, gaat de geschiedenis van dit ras heel ver terug.
Al in 116 v. CHR. Beschreef Marcus Terrentius Varro, een Romeinse geschiedkundige, de Witte Herdershonden.
Zij bewaakten de kudde tegen wolven. De herders gaven de voorkeur aan witte honden omdat ze door hun witte vacht te onderscheiden waren van de wolven, die meestal in de schemering aanvielen.
De Witte Herder stamt af van de Duitse herder. De eerste Witte Herder die op een tentoonstelling werd uitgebracht was de reu Greif, geboren in 1879. Hij werd in 1882 en 1887 in Hannover geshowd.
Twee Witte Herders die in dezelfde tijd op een tentoonstelling verschenen waren de teef Greifa in 1888 te Hamburg en de reu Greif II in Kassel. Fokker van deze drie honden was Baron von Knigge. De fokker Friedrich Sparwasser had een wolfsgrauwe teef, Lotte genaamd. Uit de "verbintenis" Lotte en Greif kwam de teef Lene voort. Over haar vacht kleur is niets bekend. Lene werd gepaard met Kastor en daaruit werd de beroemde reu Hektor Linksrhein geboren. Hektor werd in 1899 tijdens een show in Karlsruhe door de Duitse herder-fanaten Arthur Meyer en Ritmeester Max. en. Von Stephanitz opgemerkt en zij waren verloren. Von Stephanitz kocht Hektor en gaf hem de naam Horand von Grafraht. Horand was de eerste hond die in het nieuwe fokboek van de in April 1899 opgerichte Verein für Deutsche Schäferhunde (SV) werd ingeschreven. Hij is de stamvader van alle Duitse herders. Horands grootvader was dus de witte Greif. Ook de broer van Horand,Luchs genaamd, heeft veel aan de opbouw van het ras bijgedragen en gaf de vererving wit aan zijn talrijke nakomelingen door. Horands zoon, de beroemde Champion von Schwaben zette de witte lijn voort en een van zijn nakomelingen, Berno v.d. Seewiese, geboren in 1913, was de eerste Witte Duitse Herder die in het SV-fokboek werd ingeschreven.
In 1912 importeerde Ann Tracey uit New-York vanuit een van de belangrijkste kennels een Duitse herder. Onmiddellijk doken er witte pups op in haar kennel. In 1917 registreerde de Amerikaanse kennel club de eerste witte pups uit Tracey's kennel. Door toenemende populariteit van de witte herders ontstonden er in 1960 moeilijkheden
Tussen de fokkers van de witte herders en die van de standaard Duitse herders. Genetische problemen in de bloedlijnen van de Duitse herder werden geweten aan de witte herders. Men dacht dat ze verantwoordelijk waren voor het verbleken van de vacht van de Duitse herder. Dit ten onrechte, want ook de witte herder heeft een uitstekend pigment. In deze tijd startte ook Duitsland een campagne om de witte herder te verbannen en in 1968 diskwalificeerde de Amerikaanse Kennel Club, in samenwerking met de Duitse herder , de witte herders tijdens een show. De witte herder bleef echter wel geregistreerd bij de Amerikaanse Kennel Club. In 1970 werd door witte herder liefhebbers uit heel Amerika de Witte Duitse Herder Club opgericht. Na Amerika verbreidde het ras zich ook in Canada en Mexico. Begin tachtiger jaren keert het ras ook terug naar Europa en kan de opbouw in Duitsland opnieuw beginnen. In die tijd worden ook in Nederland honden uit Duitsland en Canada geïmporteerd. Tot zover de geschiedenis die als het ware parallel loopt aan die van de Duitse herder.
Wat karakter betreft verschilt de Witte Herder wel van de Duitse herder. Hij is zachtaardiger van karakter dan de Duitse herder,al zou hij zo nodig zijn baas verdedigen.
Sommige Witte Herders zijn wat terughoudend tegenover vreemden. Hierdoor denken mensen onterecht dat er een Saarloos Wolfhond of een Canadese witte wolf ingekruisd is. Dit is dus niet het geval.
Een terughoudende aard mag nooit doorslaan naar schuw gedrag. Hopelijk is dit mooie ras nog een lang en gezond leven beschoren
|
Maak jouw eigen website met JouwWeb